BEN

25 yaşındayım.

2013 yılında mühendislikten mezun oldum. Kasım ayında başladığım uzun dönem stajyerlik adı altında çalışıp, 6 ay sonunda stajyerlikten normal çalışan kadrosuna terfi edebildim.

Kendimi şanslı hissediyordum. Benimle beraber mezun olan arkadaşlarıma göre konumun gayet iyiydi. Çalıştığım şirket de kurumsal, eski ve gayet bilinen bir şirketti.

Stajyerlikten çıkıp normal kadroya geçeceğim süre aralığında, bağlı olacağım yeni departmanımda bulunan kişiler hakkında fazlasıyla bilgiye sahip oldum. Günlerimin %80'i kapris, ego, sinir ve kişisel bozukluk sonucuyla kötü, geri kalan %20'si de normal seviyede geçecekti. Verilen bilgilere göre sahip olduğum ön yargım bunu söylüyordu.

Öyle de oldu..

Yeni konumumda 1 sene dolmak üzereydi ki hiç aklımda yokken bir sabah masamdaki tüm eşyaları hızlıca toplayıp, sadece bir kişiyle vedalaşıp başka da kimseye bişey demeden yangın merdivenlerinden arkama bakmadan kaçtım.

Evet bazen pişman oluyorum. Keşke en başta başka bir departmana verselermiş beni. Şirketimi seviyordum, başkaları yüzünden mücadele edemedim ve kaçtım.

Bazen kendime kızıyorum bu yüzden.

Bazen de böyle olmalıymış diyorum.

Şimdi hiçbir şey yapmıyorum. Hem de hiçbir şey. 

Burada yazmaya başlıyorum, ordan burdan ve benden birşeyler.. Umarım güzel yerlere gider.

Şimdiden herşey için teşekkürler...